Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2007

Ανεμοβρόχι....

Πέρασε αρκετός καιρός από την τελεταία φορά που σε είδα. Μου έλειψες. Το ξερεις άλλωστε. σε θυμάμαι με λαμπερά γλυκά μάτια. Να χαμογελάς. Γεμάτος ζωή. Εδινες και σε μένα ζωη. Θυμάσαι? Για μένα αξέχαστες στιγμές. Τώρα απλά σιχτιρίζεις την τύχη σου. Αλλά μέσα μου ξέρω ότι αυτά που θυμάμαι τα κρύβεις καλά και θα τα ξαναδώ. Άπειρες συζητήσεις με νόημα μας κρατούν δυνατούς. Εκρήξεις αγάπης τόσο σε όμορφες όσο και σε άσχημες στιγμές. Ήδη είσαι πολυ πιο δυνατός από πριν. Το ξέρω. Και όλα για καποιο λόγο γίνονται. Ακόμα και αυτές οι περιπέτειες. Σχέδια και όνειρα γι' αυτό το ταξίδι. Μα... Όχι, απλά αναβάλλονται! Περίμενα καιρό αυτή τη μέρα. Θα ευχόμουν να σε έβλεπα έστω απο το παράθυρο. Ακόμα κι αν έβρεχε. Είμαι σίγουρη ότι θα διέκρινα τα μάτια σου. Υπομονή... Η αγάπη δε σβήνει με ένα ανεμοβρόχι! :)

2 σχόλια:

piXie είπε...

Είναι ωραίο να θυμάσαι τα μάτια ενός ατόμου αγαπημένου...Να ανατρέχεις με τη μνήμη σου και να βλέπεις όχι μόνο τα μάτια του, αλλά και το βλέμμα του..Θυμάμαι κι εγώ το βλέμμα κάποιου...τόσο ζεστο, τόσο δυνατό, ισοδυναμεί με μια αγκαλιά θα έλεγα...Αλλά κ αυτό δε μ'αφήνει... ποτέ μόνη... Η αγάπη δε σβήνει με ένα ανεμοβρόχι!Πολύ αισιόδοξο!

Ανώνυμος είπε...

Δεν σιχτιρίζω τίποτε!
Εξάλου τι ξέρεις εσύ απο βροχή για να ξέρεις για ανεμοβρόχι;
Ειδικά στην Αγ.Παρασκευή και όχι τόσο
στον Καρέα.
Κάθε που θα βρέχει ....