Πέρα από αυτό τι κάνω λάθος?
Στερέψανε..
Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010
Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010
Sincerely, yours.
Σε ευχαριστώ και συγγνώμη.
Η ευφορία συναισθηματικών εμπειριών κάποιες φορές με καθηλώνει.
Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010
Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010
"Περι αιθανόλης"
26.02.2010
Δύο λόγοι, μου δικαιολογούν αυτή την τάση.
1. Η κατάσταση της ευχάριστης, απαλής και ταυτόχρονα δόλιας (σε επίπεδο αναμνήσεων) ζαλάδας. Και
2. Ο δίχως διαταραχές ύπνος, που μου επιφυλάσσει!
Υ.Γ. Αναφερόμαστε πάντα στην πρώτη και ήπια επίδραση του αλκοόλ! =)
Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010
Firenze, amante mio!
Una notte dopo la prima visita alla piazzale Michelangelo!
il "torre" di palazzo Vecchio!
Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010
A dream within a dream_ E. A. Poe
Take this kiss upon the brow!
And, in parting from you now,
Thus much let me avow-
You are not wrong, who deem
That my days have been a dream;
Yet if hope has flown away
In a night, or in a day,
In a vision, or in none,
Is it therefore the less gone?
All that we see or seem
Is but a dream within a dream.
I stand amid the roar
Of a surf-tormented shore,
And I hold within my hand
Grains of the golden sand-
How few! yet how they creep
Through my fingers to the deep,
While I weep- while I weep!
O God! can I not grasp
Them with a tighter clasp?
O God! can I not save
One from the pitiless wave?
Is all that we see or seem
But a dream within a dream?
And, in parting from you now,
Thus much let me avow-
You are not wrong, who deem
That my days have been a dream;
Yet if hope has flown away
In a night, or in a day,
In a vision, or in none,
Is it therefore the less gone?
All that we see or seem
Is but a dream within a dream.
I stand amid the roar
Of a surf-tormented shore,
And I hold within my hand
Grains of the golden sand-
How few! yet how they creep
Through my fingers to the deep,
While I weep- while I weep!
O God! can I not grasp
Them with a tighter clasp?
O God! can I not save
One from the pitiless wave?
Is all that we see or seem
But a dream within a dream?
(Μετάφραση Στ. Μπεκατώρος)
Δέξου ετούτο το φιλί στο μέτωπό σου!
Και τώρα που χωρίζουμε,
Άφησε να σου πω-
Ότι οι μέρες μου εκύλησαν μέσα στ΄ όνειρο
Είναι αλήθεια, όπως το λεγες΄
Αν, όμως, η ελπίδα πέταξε
Μες σε μια νύχτα ή μια μέρα,
Μες σ΄ ένα όραμα ή μες στο τίποτα,
Είναι γι΄ αυτό λιγότερο χαμένη;
Όλα όσα βλέπουμε ή ό, τι φαινόμαστε
Όνειρο είναι μέσα σε όνειρο.
Στέκομαι ανάμεσα στο βογγητό
Μιας θαλασσοδαρμένης ακτής,
Και μες στα χέρια μου κρατώ
Κόκκους χρυσούς της άμμου-
Πόσοι λίγοι! Κι όμως πως γλιστράνε
Από τα δάχτυλά μου και βαθιά πάνε,
Καθώς θρηνώ-καθώς θρηνώ!
Θεέ μου! μήπως θα μπορούσα
Μέσα στο χέρι πιο σφιχτά να τους κρατούσα;
Θεέ μου! πως θα κατορθώσω
Μόνο ένα απ΄ το ανίλεο κύμα να γλιτώσω;
Όλα όσα βλέπουμε ή ό, τι φαινόμαστε
Όνειρο είναι μονάχα μέσα σε όνειρο;
Και τώρα που χωρίζουμε,
Άφησε να σου πω-
Ότι οι μέρες μου εκύλησαν μέσα στ΄ όνειρο
Είναι αλήθεια, όπως το λεγες΄
Αν, όμως, η ελπίδα πέταξε
Μες σε μια νύχτα ή μια μέρα,
Μες σ΄ ένα όραμα ή μες στο τίποτα,
Είναι γι΄ αυτό λιγότερο χαμένη;
Όλα όσα βλέπουμε ή ό, τι φαινόμαστε
Όνειρο είναι μέσα σε όνειρο.
Στέκομαι ανάμεσα στο βογγητό
Μιας θαλασσοδαρμένης ακτής,
Και μες στα χέρια μου κρατώ
Κόκκους χρυσούς της άμμου-
Πόσοι λίγοι! Κι όμως πως γλιστράνε
Από τα δάχτυλά μου και βαθιά πάνε,
Καθώς θρηνώ-καθώς θρηνώ!
Θεέ μου! μήπως θα μπορούσα
Μέσα στο χέρι πιο σφιχτά να τους κρατούσα;
Θεέ μου! πως θα κατορθώσω
Μόνο ένα απ΄ το ανίλεο κύμα να γλιτώσω;
Όλα όσα βλέπουμε ή ό, τι φαινόμαστε
Όνειρο είναι μονάχα μέσα σε όνειρο;
Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010
Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010
Γιατί τωρα?
25.02.2010
"Απόψε φεύγει κάποιο τρένο για ενα τόπο ωραίο και ξενο, αλλά εσυ πρώτη φορά νιώθεις πως όλα εδώ συμβαίνουν"
Προσπαθώ καιρό να κατανοήσω τη "φύση" μου. Να συμπορευτώ ή και να συμβιβαστώ με αυτή. Δεν ξέρω τι είμαι περισσοτερο, το γλυκό χαρούμενο κοριτσάκι ή το εσωστρεφές μοναχικό πλάσμα που σπάνια γίνεται αντιληπτο απο τους άλλους? Κατα κοινή ομολογία μάλλον το πρώτο. κατά μία ένννοια αυτοκριτικής και αυτοπροσδιορισμού μάλλον το δεύτερο.
Είναι οι πρώτες μέρες μου έξω. Πρώτη φορά μονη. Συγκατοίκηση χωρις προβλήματα. Τώρα στην αρχή περιορισμένη συντοπίτικη παρέα, και ενώ με αυτές τις συνθήκες περνάω καλά, ξέρω ότι η τάση μου για ηθελημένη μοναχικότητα παραμένει αστείρευτη. Λησμονώ νυχτιές με μουσικές και απόλυτη άνεση. Λαχταρώ ένα ποτό μόνη μου μπροστά από το pc που παράγει είτε το "τιρι ρι" του msn είτε "μια μελωδία που ξεφεύγει". Κι όλα αυτά χωρίς να έχω κάτι στο νού μου. Κάτι από κάπου αλλού. Όπως τώρα Αν επιδιώξω να γίνω συλλέκτης ετούτων των στιγμών θα αναφωνήσω "Che disastro!" Τέτοιες στιγμές είναι απολαυστικές με το νου κενό από το τώρα. Φίλοι, γνωστοί, συγγενείς συνήθειες όλα είναι εδω με την απουσία τους. Η σκέψη μου σ'αυτά πλανάται.
"Απόψε φεύγει κάποιο τρένο για ενα τόπο ωραίο και ξενο, αλλά εσυ πρώτη φορά νιώθεις πως όλα εδώ συμβαίνουν"
Προσπαθώ καιρό να κατανοήσω τη "φύση" μου. Να συμπορευτώ ή και να συμβιβαστώ με αυτή. Δεν ξέρω τι είμαι περισσοτερο, το γλυκό χαρούμενο κοριτσάκι ή το εσωστρεφές μοναχικό πλάσμα που σπάνια γίνεται αντιληπτο απο τους άλλους? Κατα κοινή ομολογία μάλλον το πρώτο. κατά μία ένννοια αυτοκριτικής και αυτοπροσδιορισμού μάλλον το δεύτερο.
Είναι οι πρώτες μέρες μου έξω. Πρώτη φορά μονη. Συγκατοίκηση χωρις προβλήματα. Τώρα στην αρχή περιορισμένη συντοπίτικη παρέα, και ενώ με αυτές τις συνθήκες περνάω καλά, ξέρω ότι η τάση μου για ηθελημένη μοναχικότητα παραμένει αστείρευτη. Λησμονώ νυχτιές με μουσικές και απόλυτη άνεση. Λαχταρώ ένα ποτό μόνη μου μπροστά από το pc που παράγει είτε το "τιρι ρι" του msn είτε "μια μελωδία που ξεφεύγει". Κι όλα αυτά χωρίς να έχω κάτι στο νού μου. Κάτι από κάπου αλλού. Όπως τώρα Αν επιδιώξω να γίνω συλλέκτης ετούτων των στιγμών θα αναφωνήσω "Che disastro!" Τέτοιες στιγμές είναι απολαυστικές με το νου κενό από το τώρα. Φίλοι, γνωστοί, συγγενείς συνήθειες όλα είναι εδω με την απουσία τους. Η σκέψη μου σ'αυτά πλανάται.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)