Μόνο στιγμές?

...χαρούμενη και γαλήνια. Κι όμως πάντα πίστευα ότι τις μεγάλες χαρές τις διαδέχονται ο πόνος. Και είναι η στιγμή που ανεβάινουν όλες οι άσχημες σκέψεις στην επιφάνεια. Αναπάντεχα γεγονότα που ενώ στο δρόμο περπατάς και ανέμελα σφυράς σε οδηγούν να φωνάξεις "Π*****Α ΖΩΗ". Τότε αισθάνεσαι μόνος και μικρός, βλέποντας σκηνές να περνάνε από μπροστά σου σαν ταινία που παίζεις κι εσύ... Κι όμως δεν είσαι σεναριογράφος, απλά παιζεις τον ρόλο που σου έτυχε. Και προσπαθείς να ζυγιάσεις τα πράγματα καθαρός απο σκέψεις και καταλήγεις "αχαριστία, δεν εκτιμώ ό,τι έχω και μόνο όταν βρισκομαι σε αδιέξοδο τα θυμάμαι". Σα να μετανιώνεις για κάποιες επιλογές σου. Κι ύστερα άλλα συμπεράσματα...Η ζωή πάντα είχε δυσχέρειες. Πρέπει να βρεις δύναμη να τις αντιμετωπίσεις. Κοίτα τον εαυτό σου στα μάτια και μην αφήνεις κανένα να σου χαλάει το όνειρο. Ζήσε, νιώσε, αφήσου στο μεγαλείο των ωραίων στιγμών. Γιατί ίσως τελικά αυτές να αξίζουν πραγματικα...