Θα κλωτσήσω τα χώματα και τις πέτρες για να χαθε
ί η σκιά μας
Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009
Αρκετά
Να σε μισήσω είν`αργά αέρας με δροσολογά με κυνηγούν οι μέλισσες κι εσύ που δε με θέλησες. Τινάζω το βασιλικό να σταματήσω το κακό σ`είχανε δέσει μάγισσες μα πάλι εσύ με ράγισες. Νυχτώνει βγαίνω να σε βρω σα φεγγαράκι δυο μερώ κλειστά παραθυρόφυλλα να μ`αγαπάς πώς το`θελα. Θυμάρι ρίχνω στις φωτιές με τυραννούν οι ομορφιές οι ομορφιές οι φόνισσες κι εσύ που με λησμόνησες. Αν κλάψω μη με φοβηθείς την ένοιωσα και πριν χαθείς μια πίκρα στο ροδόνερο γιατί μ`αρνιόσουν τ`όνειρο. Θα ρίχνω εκεί που περπατάς τον όρκο μας να τον πατάς κι ας με πονούν οι μέλισσες κι εσύ που δε με θέλησες..
Θα κλωτσήσω τα χώματα και τις πέτρες για να χαθε
ί η σκιά μας
Θα κλωτσήσω τα χώματα και τις πέτρες για να χαθε
ί η σκιά μας
Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009
Τι ειναι ομως εκεινο? Γραμμα στο κομοδινο?
Αγαπητο μου, ζηλευτό μου αξιολατρευτο, μικρο μου,
αυτο που μου δωσες για δωρο "χθες το βραδυ" για σενα δεν κοστιζει για άλλους όμως σπανίζει..
Πάτρα, 17.05.2009
Αγαπητο μου, ζηλευτό μου αξιολατρευτο, μικρο μου,
θα περίμενες να ξεκινήσω με το λόγο για τον οποίο γράφω αυτά που θελω να σου πω. Συνειδητά αποφάσισα να στο πώ στο τέλος, μιας και είναι ο απότοκος όλων αυτών.
Η "περίεργη" κατασταση μας αυτές τις μέρες με έκανε να σκέφτομαι και να επεξεργάζομαι βαθύτερα τις λέξεις χωρισμός-αισθήματα. Έτσι κατάαβα ότι για τη σχέση μου -με την ευρύτερη έννοια- μαζί σου δε μπορεί ή δεν θέλω να υπάρξει χωρισμός. Δε σκέφτομαι τη φράση "να μεινουμε φίλοι". Φίλος μου ησουν και πιστεύω πως μπορείς να παραμείνεις. Θέλω μόνο να ξεφύγω από αυτή την αφύσικη επικοινωνία. Θέλω να ξαναζήσω την περίοδο Μάρτης-Ιούνης 2008. Τότε που σαν άγνωστοι κανονίζαμε εξόδους σε live -κι ας ήταν και μουφα-, που ένιωθες τα vibes μου ωσάν πραγματικό alter ego, που παρά το λιγοστό διάστημα γνωριμίας μας στέλναμε χαζα μηνυματα, που πετούσαμε πεντάυρα στο γκάζι -yo σου πηρα 5 euro-, που κάναμε ετσι κι ετσι, που... , που..., που...
Δεν διαγράφω τις έντονες ερωτικές στιγμές μας, πως θα μπορούσα άλλωστε? Απλά άγγιξα ένα επιπεδο αληθινής αγάπης και εκτίμησης για σένα που δεν υπολογίζει μικροπρέπειες, αφού θέλω να σε έχω κοντά μου, όπως τοτε.
Ο λόγος που γράφω είναι γιατί δεν θέλω να παραλείψω κάτι.
Με αγάπη,
melia
Υ.Γ. Παλιότερα γραμμένο, πραγματικά διαχρονικό, ελπίζω όχι εκπρόθεσμο.
Αγαπητο μου, ζηλευτό μου αξιολατρευτο, μικρο μου,
αυτο που μου δωσες για δωρο "χθες το βραδυ" για σενα δεν κοστιζει για άλλους όμως σπανίζει..
Πάτρα, 17.05.2009
Αγαπητο μου, ζηλευτό μου αξιολατρευτο, μικρο μου,
θα περίμενες να ξεκινήσω με το λόγο για τον οποίο γράφω αυτά που θελω να σου πω. Συνειδητά αποφάσισα να στο πώ στο τέλος, μιας και είναι ο απότοκος όλων αυτών.
Η "περίεργη" κατασταση μας αυτές τις μέρες με έκανε να σκέφτομαι και να επεξεργάζομαι βαθύτερα τις λέξεις χωρισμός-αισθήματα. Έτσι κατάαβα ότι για τη σχέση μου -με την ευρύτερη έννοια- μαζί σου δε μπορεί ή δεν θέλω να υπάρξει χωρισμός. Δε σκέφτομαι τη φράση "να μεινουμε φίλοι". Φίλος μου ησουν και πιστεύω πως μπορείς να παραμείνεις. Θέλω μόνο να ξεφύγω από αυτή την αφύσικη επικοινωνία. Θέλω να ξαναζήσω την περίοδο Μάρτης-Ιούνης 2008. Τότε που σαν άγνωστοι κανονίζαμε εξόδους σε live -κι ας ήταν και μουφα-, που ένιωθες τα vibes μου ωσάν πραγματικό alter ego, που παρά το λιγοστό διάστημα γνωριμίας μας στέλναμε χαζα μηνυματα, που πετούσαμε πεντάυρα στο γκάζι -yo σου πηρα 5 euro-, που κάναμε ετσι κι ετσι, που... , που..., που...
Δεν διαγράφω τις έντονες ερωτικές στιγμές μας, πως θα μπορούσα άλλωστε? Απλά άγγιξα ένα επιπεδο αληθινής αγάπης και εκτίμησης για σένα που δεν υπολογίζει μικροπρέπειες, αφού θέλω να σε έχω κοντά μου, όπως τοτε.
Ο λόγος που γράφω είναι γιατί δεν θέλω να παραλείψω κάτι.
Με αγάπη,
melia
Υ.Γ. Παλιότερα γραμμένο, πραγματικά διαχρονικό, ελπίζω όχι εκπρόθεσμο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)