Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

Δεν καθρεφτίζεται η ψυχή ούτε στη συνουσία...

Kι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω αν δε μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στη ψυχή μου, ο ήχος της φωνής σου που κρατάω μες στο μυαλό μου, ημέρες του Αυγούστου που ανατέλλουν στα όνειρά μου τις λέξεις και τις φράσεις μου πλάθουν και χρωματίζουν σ' όποιο θέμα κι άν περνώ, όποια ιδέα κι αν λέγω.



Αυτοπειθαρχία. Οχι στη ζωή λίγο μόνο στις σχέσεις. Προσπαθώ να με πείσω ότι είναι λάθος. Θαυμάζω την εκφραστικότητα άλλων. Εντονες στιγμές δίχως την παρουσία σου, πόνος γλυκός, αλλά πόνος. Πόσα θελω να σου πω. Ποσα έχω αναγκη απο σένα, μα δεν τολμώ να τα ζητησω. κατανοώ.. -νομίζω-. Ετσι είναι σκεφτομαι και μέσα μου θέλω να το ανατρεψω κι ας ξέρω πως δεν μπορώ, ουτε εσύ μπορείς, μονο ένας τρελός θα το πετυχαινε! Κι υστερα ο εγωισμός μου. Με κυριεύει πολλές φορές, ίσως μου βγει και σε καλό δεν ξέρω. Δεν ξερω τι είναι καλυτερο.. Να τα λέω στη Lila ή σε σενα. Φοβαμαι μην με πεις υπερβολική, φαντασμένη, αιθεροβατούσα. Ναι εγώ πατώ στον ουρανο, εσένα σαν κοιτώ. Βαδίζω στον ωκεανό σαν κοιτώ και το ειδωλο σου. Κατακλύζομαι από πάθη αλλά αυτή είναι όλη η μαγεια.. :)

Δεν ξεχνώ..

Παρασκευή 10 Απριλίου 2009