Assume vivid astro focus

Καποτε μια φίλη μου τραγουδησε...
Bid BuBbles in the air tonight, I'm dreaming
Can reach the sky can fly , I'm leaving
Oh this world is so scaring tonight
Oh this world makes me Cry tonight

Έτσι περίεργες στιγμές με καταπίνει ένα τεράστιο μπαλόνι και χάνομαι. Αποκτώ πραγματικά φτερά και φεύγω έξω από την πόλη που λέγεται Πραγματικότητα. Και τότε νίωθω πως κατακτώ το ιδανικό.Τόσο μα τόσο απλά... Άπλετη ευτυχία με κατακλύζει, έχω ανθρώπους που αγαπώ, κάθε πόνος και δάκρυ εξαφανίζονται. Σα να κρατάω σφιχτά στη μικρή μου την παλάμη την τελειότητα μου, όλα μου τα όνειρα πραγματοποιημένα πλέον. Και εκεί που πιστεύω οτι κανείς δε μπορεί να με ξυπνήσει απο το μαγικό λήθαργο, ξάφνου κατι συμβαίνει προσγειώνομαι απότομα με σπασμένα φτερά. Είναι η στιγμή που κάποιος μου κλέβει το μαγικό κλειδί της ευτυχίας μου και η λάμψη της αστείρευτης φαντασίας μου σβήνει με μιας. Και είναι τόσο λυπηρό. Μα τι είναι πιο λυπηρό τελικά? Να ζεις στο δικό σου επίπλαστο ωραιοποιημένο κόσμο? Η να πονάς βλέποντας ότι τα όνειρα σου θα μένουν πάντα στάσιμα? Να ζεις το μεγαλείο του ρεαλισμού γνωρίζοντας οτι οι επιθυμίες σου θα μείνουν ανεκπλήρωτες? Γι'αυτό και εγώ φεύγω. Φεύγω μακριά. Για να μη βεβηλώνονται τα όνειρα μου...