Ειναι φορες που ακους μουσική οχι μονο για την ακους.Δεν σιγομουρμουρας τους στίχους και δεν κουνάς ρυθμικά το κεφάλι.Οχι γιατι δεν θες αλλα γιατι προσέχεις (αθελα σου πολλες φορες) καλυτερα τους στιχους, σκεφτεσαι (ισως χωρις να το επιδιωκεις) και αντιλαμβανεσαι το νοημα τους.
"Μακαρι να'τανε και παλι να σε θελω"
"Σαν βυθισμένες αγκυρες επανω στο κορμι μου"
Ετσι και σημερα μου συνεβη αυτο...Δυο στιχοι που τους συνειδητοποιησα δυστυχως η ευτυχως μεσα απο μενα.Στεναχωριεμαι γιατι λεω "μακαρι να'τανε καπως αλλιως δεν ξερω" αλλα αν ηταν και "καπως αλλιως δεν ξερω" μπορει παλι να μην μου αρεσε.Ετσι ειμαι και το δεχομαι.
Δυστυχως σε αυτη τη ζωη ολα σχεδον ελεγχονται και εξαγοραζονται.Ομως τα συναισθηματα δεν παυουν να λενε την αληθεια,οπως οι στιχοι ανταποκρινονται στην πραγματικοτητα.Γιατι¨?Ρωτας γιατι?Δεν ξερω.Ενα μονο ξερω δεν ειναι αποτελεσμα λιγων ημερων.Λυπαμαι.Σκυβω το κεφαλι και αποχωρω.Οχι δεν σκυβω το κεφαλι,ειμαι περηφανη για την υπομονη μου, την αντοχή μου, τη συμπονια μου, την αγαπη μου, το θαρρος μου, τον εγωισμο μου...
Ισως η πρωτη μαχη με τον εαυτο μου μολις κερδηθηκε...
1 σχόλιο:
τελικα αυτο το τραγουδι μιλαει σε πολλους...αυτο που συνειδητοποιησα ειναι οτι δεν πρεπει να ζηταμε να ηταν αλλιως τα πραγματα...ειτε διαλεξαμε σωστα, ειτε οχι, κατι μαθαμε απο το εκαστοτε ταξιδι...ακομη κι αν την πατησαμε που λεμε...κατι μεσα μας πλαθεται, μας οριμάζει...να εισαι εσυ..κ να χαμογελας!
Δημοσίευση σχολίου